1300 gramowy wróg, skurwiel, kłamca, oszust.

Piękno w niczym

Niczym piękno w ciszy

Zliczy ilość zniczy

Milczy

We własnej dziczy

Apetyt wilczy ma

Przegrany

Słaby

Posiłek

JA

Trwam, pełnię służbę

Posterunek zła, w zajezdni zwanej mózgiem

Pustą marzeń kużnie-wyrzucam w neuronów próżnię

Benzodiazepinowy stryczek, ciemny kąt, mam tu swoją prycze

Więzienie

Niedotlenienie

Farsa

Oddech diabła

Już wkrótce przestanie mi się pogarszać..

Widzę coraz więcej tego co dla świata  jest mało istotne, widzę coraz mniej istotnych rzeczy, widzę coraz mniej istoty w sobie, wzrok działa mi dobrze a mimo to ślepnę, głuchnę, przestaję mówić-własne ciało sprzeciwia się mnie-Panu i władcy..

1300 gramowy wróg, skurwiel, kłamca, oszust.

Skupię się na pracy (Muszę zrobić wszystko by jej nie stracić, za pieniądze można kupić szczeniaka a to już bardzo dużo)

Chciałbym wyjechać z nią w jakieś odludne miejsce, tak na kilka dni, tak by uciec.

Marzę by zostawiać jej więcej miejsca na złość i smutek do którego ma prawo.

Chcę zaufać terapeucie.

Chcę zaufać sobie.

Chcę zaufać szczęscie które czeka za rogiem.

//M

 <- Piękne